همانطور که قول داده بودیم ، قسمت سوم از سلسله مطالب ” پرسش های مهدوی ” آماده شد ، در این قسمت به بررسی القاب و اسم ها و کنیه های حضرت صاحب الزمان خواهیم پرداخت … پرسش های شیرین و جواب کوتاه و خلاصه شده که شاید در کل ۱۰ دقیقه وقت شما را بگیرد اما دنیایی از مطالب را برای شما بازگو میکند … امیدواریم که مورد توجه قرار بگیرد…

پرسش: اگر امام زمان (عج) ظهور کند ، چه حوادثی رخ می دهد ؟

پاسخ: با توجه به روایات به صورت خلاصه می‌توان چنین گفت:
وقتی مردم جهان آماده پذیرش حضرت شدند، با دیدن علایم ظهور نگاه‌ها متوجه مکه می‌شود. حضرت مهدی(عج) با اذن و امر خدا همراه با ۳۱۳نفر از یاران در مسجد الحرام ظاهر می‌شوند و با معرفی خود ظهور را اعلام کرده و مردم را به سوی خدا و پیروی از خود دعوت می‌کند. با اعلام ظهور، یاران دیگر حضرت نیز به طرف مکه حرکت می‌کنند تا اینکه جمعیت یاران به ده هزار نفر می‌رسد و حضرت خروج می‌کند. مکه را به تصرف در می‌آورد و پس از اصلاح امور به طرف مدینه حرکت می‌کند. با تصرف این شهر و اصلاح امور آن به سمت عراق به راه می‌افتد. البته در طول حرکت یاران دیگری نیز به سپاه حضرت افزوده می‌شود. در عراق پس از ارشاد و راهنمایی، به جنگ با معاندان و لشکر ظالم سفیانی می‌پردازد که در نهایت به پیروزی حضرت و کشته شدن سفیانی و سپاه او می‌انجامد. سپس حضرت برای فتح بیت المقدس اقدام می‌کند. نزول حضرت عیسی(ع) و نماز خواندن ایشان پشت سر امام مهدی(ع) باعث می‌شود افراد زیادی از اهل کتاب به اسلام گرایش پیدا کنند و سر انجام با فرستادن یاران به نقاط مختلف عالم و فتح آن ، پیروزی نهایی برای اسلام رقم می‌خورد.
آنچه از روایات استفاده می‌شود این است که با ظهور حضرت مهدی(عج) مدیریت جامعه انسانی در دستان آن امام معصوم قرار می‌گیرد و با از بین رفتن مظاهر شرک و فساد، جهان به صورت یکپارچه تحت حاکمیت آن بزرگوار اداره می‌شود.
در آن روز؛ دین اسلام استقرار کامل یافته و بر همه دین‌ها غلبه می‌کند.(توبه، آیه ۳۲و۳۳)
امنیت کامل بر جهان سایه می‌افکند و عبادت صحیح و خالصانه واقع می‌شود.(نور، آیه ۵۵)
زمین از آن بندگان صالح خواهد شد(انبیاء، آیه ۱۰۵).
عدالت فراگیر شده، علم به بالاترین درجه شکوفایی خواهد رسید. زمین برکات خود را آشکار می‌کند، عقول کامل شده و رشد در همه زمینه‌ها اتفاق می‌افتد.(ر.ک نگین آفرینش نوشته جمی از محققین).
ما این امید را داریم که زمان ظهور را درک کرده و در رکاب حضرت باشیم، ولی اگر عمر ما به زمان ظهور متصل نشد؛ بنابرآنچه از قرآن و روایات استفاده می‌شود، این است که گروهی از مؤمنان ـ که قبل از ظهور از دنیا رفته‌اند ـ به اذن خدا به دنیا برمی‌گردند و در رکاب حضرت و جزء یاران او خواهند بود. یاران آن بزرگوار هم از افرادی هستند که در زمان ظهور زنده‌اند و هم از کسانی‌اند که قبل از ظهور از دنیا رفته و دوباره زنده می‌شوند. لذا از ما خواسته شده که هر روز صبح دعای عهد بخوانیم(مفاتیح الجنان، بعد از دعای ندبه) امام صادق(ع) در روایتی فرمود: هر کس قبل از صبح این دعا را بخواند؛ از یاران قائم(عج) خواهد بود و اگر پیش از ظهور بمیرد، دوباره زنده شده و از قبر خارج می‌شود. در متن این دعا نیز ما از خدا می‌خواهیم اگر قبل از ظهور از دنیا رفتیم دوباره زنده شویم: «اللهم ان حال بینی و بینه الموت…».

پرسش: اثبات لقب صاحب الزمان

پاسخ: یکی از نامها و لقبهای حضرت مهدی(ع) لقب “صاحب الزمان” است. این نام اشاره به یکی از مقامهای آن حضرت در دین و شریعت و جایگاه خاص آن وجود شریف دارد. در این مقال به طور اختصار این نام و مفهوم آن را از دو دیدگاه بررسی میکنیم.
یک. از نظر کلام اسلامی در مذهب شیعه اثنی عشری:
دانشمندان علم کلام عقیده دارند خداوند در هر زمان، ولایت، رهبری و هدایت جامعه به سوی شریعت و سعادت را بر عهده انسانهای برتر و کامل در آن زمان گذاشته است. این انسانها از هر گونه خطا و اشتباه محفوظ و مصون میباشند. آنان در مقام ولایت و امامت، از ناحیه خداوند، انسانها و جوامع زمان خویش را مدیریت میکنند. اگر “صاحب الزمان” در معنای کلامی صاحب و دارای اختیار برای مدیریت و تدبیر امور جامعه اسلامی معنا شود، این مقام مخصوص پیامبر و امامان معصوم(ع) پس از آن حضرت خواهد بود و پس از یازدهمین امام، این مقام مخصوص حضرت مهدی(عج) خواهد بود و این همان ولایت تشریعی و مقام امامت در هر زمان است که در مذهب شیعه اثبات شده است. این معنا در نامهای ولی عصر(ع)، امام عصر، امام زمان، صاحب الامر نیز اراده شده است.
دو. از نظر فلسفه و عرفان شیعه:
در عرفان شیعه ـ که برگرفته از معارف اهل بیت(ع) است ـ خداوند دارای ولایت کلی بر عالم وجود و آفرینش است، یعنی، هر گونه هدایت به سوی تکامل وجودی با اراده الهی انجام میشود و این اراده از راه انتقال و افاضه تنزیلی(مقوله به تشکیک) و درجه به درجه اعمال میگردد. و انسان کامل در هر زمان، واسطه فیض برای رساندن نعمتهای مادی و معنوی به دیگر موجودات است. از نظر تکامل وجودی و دریافت فیض الهی، پیامبر اسلام در رتبه پس از خداوند قرار دارد و پس از او امامان معصوم(ع) نسبت به زمان خویش اعمال هدایت تشریعی و تکوینی دارند. مقام هدایت باطنی موجودات از نظر تشریعی و تکوینی را ولایت تشریعی و تکوینی مینامند و یکی از معانی “صاحب” دارای اختیار و ولایت و قدرت تصرف معنوی است.
بر اساس اینکه “صاحب الزمان” به معنای دارای اختیار و قدرت تعرف و هدایت در عصر و زمان خویش بر موجودات باشد، این ولایت باطنی شامل تشریع و تکوین میشود، یعنی، حرکت تکاملی موجودات از بعد معنوی و مادی توسط اراده امام است که به اذن خدا انجام میشود و مراد از تکوین بعد مادی موجودات و امور مربوط به ماده است و از آنجا که زمان عبارت از حرکت ماده و مقدار حرکت ماده است، لذا این بعد مادی موجودات نیز مانند سایر ابعاد انها، تحت تصرف و اراده امام و واسطه فیض الهی خواهد بود. پس به این معنا امام دارای قدرت تصرف بر ابعاد موجودات(از جمله بعد زمان) میباشد و معنای صاحب الزمان روشن میگردد. البته این هدایت و ولایت، بر اساس نظم بسیار دقیق در نظام آفرینش صورت میگیرد.
گفتنی است وقتی سخن از ولایت تکوینی و قدرت تصرف امام بر موجودات میشود منظور این نیست که یک انسان به عنوان انسان و از بعد مادی میتواند در زمان تغییر کونی ایجاد کند تا این اشکال یش آید که “این دور منطقی و باطل است” و انسان ماده و تحت قوانین ماده، نمیتواند از تحت قوانین ماده خارج شود و بر زمان( که خود مادی است) تصرف و تغییر ایجاد کند!؟ بلکه مراد تصرف انسان از نظر معنوی و ماوراء الطبیعه بر ماده و طبیعت است؛ زیرا انسان دارای دو بعد مادی و معنوی (غیر مادی) است و بعد غیر مادی حاکم بر بعد مادی او است. پس میتواند قدرت تصرف بر ماده را دارا باشد.
در فلسفه عقلی اثبات شده که ماورای طبیعت، حاکم بر طبیعت است. پس معنای صاحب الزمان برای حضرت مهدی(ع) یعنی او دارای قدرت هدایت باطنی و ولایت تشریعی و تکوینی است.
نتیجه آنکه نام صاحب الزمان،صاحب الامر، ولی عصر، امام زمان، امام عصر در دیدگاه کلام و عرفان شیعی، معنای خاص خود را دارد. در علم کلام شیعی به معنای صاحب اختیار در تدبیر و رهبری جامعه اسلامی و بیان و حفظ شریعت است.
و در عرفان به معنا کسی که دارای اختیار و قدرت معنوی برای دریافت فیض و رساندن فیض به موجودات است؛ اعم از آنکه این فیض و رحمت، نعمتی تشریعی برای هدایت و تکامل معنوی باشد یا نعمتی تکوینی برای هدایت تکوینی و حرکت به سوی کمال مادی.(ر.ک: عصاره خلقت، جوادی آملی؛ امامت ـ ربانی گلپایگانی؛ هدایت در قرآن، جوادی آملی).

پرسش: اسامی حضرت را نام ببرید ؟

پاسخ: کنیه دارای اسمی است که با لفظ “اب” یا “ام” شروع می‏شود مانند: اباعبداللّه و امّ البنین. امام زمان(ع) همان نام و کنیه پیامبر اسلام(ص) است و در برخی از روایات از بردن نام ایشان تا هنگام ظهور، نهی شده است.
لقب‏های مشهور آن حضرت عبارتند از: مهدی، قائم، منتظَر، بقیةالله، حجّت، خلف صالح، منصور، صاحب الامر، صاحب الزمان و ولیّ‏عصر که معروف‏ترین آن‏ها “مهدی” است.
هر یک از این لقب‏ها، بیانگر پیام ویژه‏ای درباره آن بزرگوار است.
آن امام خوبی‏ها را “مهدی” گفته‏اند زیرا که هدایت شده‏ای است که مردم را به سوی حق می‏خواند و “قائم” خوانده‏اند چون برای حق، قیام خواهد کرد و “منتظَر” نامیده‏اند زیرا که همگان در انتظار مقدم اویند و “بقیةاللّه” لقب داده‏اند چرا که باقیمانده حجت‏های خدا و آخرین ذخیره الهی است.
“حجّت” به معنی گواه خدا بر خلق و “خلف صالح” به معنی جانشین شایسته برای اولیاء خداست. او “منصور” است چون از سوی پروردگار یاری می‏شود و “صاحب الأمر” است چون امر ایجاد حکومت عدل الهی به عهده اوست. “صاحب الزمان و ولیّ عصر” نیز به معنی آنست که او حاکم و فرمانروای یگانه زمان است.

پرسش: چرا به امام مهدی قائم و اباصالح می گویند؟

پاسخ: به او قائم می‌گویند، زیرا به امر خدا قیام به حق می‌کند و جهان را از شرک و ظلم می‌رهاند. اینکه چرا به او اباصالح می‌گویند چند قول بیان شده است:
الف. در زمان ظهور و حاکمیت او، همه جا را صلح و دوستی می‌گیرد و او پدر صلح می‌باشد.
ب. در قرآن آینده زمین برای صالحان(انبیاء/۱۰۵) رقم خورده است و او چون امام و به تعبیر دین صالحان است، لذا “ابا صالح” می‌گویند.
ج. زیرا او فریاد رس درماندگان و نیازمندان است. در برخی تعابیر آمده است که در موقع گرفتاری از لفظ یا ابا صالح مدد بگیرید، مشکل شما حل می‌شود.

پرسش: چرا نام ان حضرت قائم است ؟

پاسخ: نام گذاری امام زمان(ع) به قائم را می‌توان چنین بیان کرد:
۱٫ رسول خدا این نام را برای حضرت مهدی(ع) به کار بردند: «من انکر القائم من ولدی فی زمان غیبته مات میتة جاهلیة»؛«هر کس «قائم» از فرزندان مرا در زمان غیبت او انکار کند، مرگ او مانند مرگ جاهلیت خواهد بود».(منتخب الاثر، ص۶۲۵).
۲٫ نام قائم از سوی ائمه(ع) برای حضرت مهدی(ع) به کار برده شده است:
از امام صادق(ع) تعبیر «القائم المنتظر» ؛ از امام باقر(ع) تعبیر «قائم»، و از امام صادق(ع) تعبیر «القائم المهدی» نیز آمده است.
۳٫ نام گذاری توسط خداوند با تعبیر «بهذا القائم انتقم منهم».
امام باقر(ع) می‌فرماید: «پس از شهادت امام حسین(ع)و واقعه عاشورا ملائکه آسمان آرامش نداشتند و خدا به آنها وحی نمود که آرام باشید، به عزت و جلالم قسم که انتقام آنها را خواهم گرفت و سپس امامان از فرزندان حسین(ع) را به آنها نشان داد ویکی از آنها را که ایستاده و در حال نماز بود، نشان داد و فرمود: به این شخص قائم، انتقام خواهم گرفت.
نکته قابل توجه اینکه انتقام الهی به صورت برپایی عدل در تمام جهان به دست حضرت مهدی(ع) و برقراری حکومت صالحان و شکست ظالمان به حقیقت خواهد پیوست و این خود جلوه‌ای از رحمت بی منتها و کامل خداوند است که شامل جهانیان خواهد شد.
همچنین به او قائم می‌گویند: زیرا قیام به حق می‌کند و حاکمیت عدل الهی را در جهان برقرار سازد.

پرسش: چرا وقتی کلمه قائم می آید باید بلند شویم ؟

پاسخ: وجود دو روایت، دلیل چنین کاری است که یکی، قول امام و دیگری، فعل امام است. امام صادق(ع) فرموده است: «فلیقم و لیطلب من الله تعجیل فرجه؛ پس بایستد و از خدا تعجیل فرج را طلب کند»(منتخب الاثر، ص۶۴۱).
درباره امام رضا(ع) نقل شده است: «وضع الرضا یده علی رأسه و تواضع قائماً و دعی له بالفرج؛ امام رضا(ع) دستش را بر روی سرش قرار داد و متواضعانه ایستاد و برای فرج او دعا کرد»(منتخب الاثر، ص۶۴۰).
از این دو روایت، معلوم می‌شود هنگام برده شدن نام امام زمان(ع) باید برخاست و برای حضرت دعا کرد. البته در روایت اول برخاستن را ویژه زمانی می‌داند که لقب قائم ذکر شود و فقط بلند شدن و دعا کردن را می‌رساند. اما روایت دوم، لقب خاص را نمی‌رساند، بلکه هرگاه یادی از امام شود، باید برخاست و دعا کرد و نیز علاوه بر این در روایت دوم دست روی سر نهادن نیز بیان شده است.
امام صادق(ع) سبب این کار را فرموده است: «زیرا غیبت ایشان طولانی است و چون رأفت امام به کسانی که دوستش دارند، زیاد است، هرکس او را به این لقب ـ که اشاره به دولت ایشان دارد و حسرت بر غربت ایشان را می‌رساند ـ یاد کند، امام به او نظر می‌کند و از جمله چیز‌هایی که نشان تعظیم است، برخاستن بنده هنگام نگاه کردن مولا به او است.(منتخب الاثر، ص۶۴۱).
از این روایت معلوم می‌شود، برخاستن، نشان تعظیم و احترام و بزرگ شمردن امام است و در مورد روایت دوم نیز هر چند کلام امام نیست، اما برداشت راوی ـ به عنوان کسی که حاضر در مجلس است ـ همین تواضع است. راوی می‌گوید: «وتواضع قائماً» یعنی برای تواضع، امام به پا خاست. پس برای بزرگ شمردن امام و کوچک انگاشتن خود، چنین عملی انجام می‌شود.

پرسش: لقبهای حضرت مهدی (ع) را بنویسید .

پاسخ: نام، کنیه و القاب
نام و کنیه(اسمی است که با لفظ «اب» یا «ام» شروع می‏شود مانند: اباعبداللّه و امّ البنین.) امام زمان(ع) همان نام و کنیه پیامبر اسلام(ص) است و در برخی از روایات از بردن نام ایشان تا هنگام ظهور، نهی شده است.
لقب‏های مشهور آن حضرت عبارتند از: مهدی، قائم، منتظَر، بقیةالله، حجّت، خلف صالح، منصور، صاحب الامر، صاحب الزمان و ولیّ‏عصر که معروف‏ترین آن‏ها «مهدی» است.
هر یک از این لقب‏ها، بیانگر پیام ویژه‏ای درباره آن بزرگوار است.
آن امام خوبی‏ها را «مهدی» گفته‏اند زیرا که هدایت شده‏ای است که مردم را به سوی حق می‏خواند و «قائم» خوانده‏اند چون برای حق، قیام خواهد کرد و »منتظَر« نامیده‏اند زیرا که همگان در انتظار مقدم اویند و «بقیةاللّه» لقب داده‏اند چرا که باقیمانده حجت‏های خدا و آخرین ذخیره الهی است.
«حجّت» به معنی گواه خدا بر خلق و «خلف صالح» به معنی جانشین شایسته برای اولیاء خداست. او «منصور» است چون از سوی پروردگار یاری می‏شود و «صاحب الأمر» است چون امر ایجاد حکومت عدل الهی به عهده اوست. «صاحب الزمان و ولیّ عصر» نیز به معنی آنست که او حاکم و فرمانروای یگانه زمان است.

پرسش: در مورد مادر امام مهدی توضیح دهید چرا از میان مسیحیان انتخاب شد؟

پاسخ: خداوند عالم به امور است ولی در این رابطه توجه به چند نکته مناسب است:
الف. اینکه مادر امام زمان(عج) اهل کجا بوده است؛ به صورت دقیق برای ما روشن نیست. طبق یک نقل معروف، ایشان اهل روم بوده و نسب او به وصی حضرت عیسی(ع) می‌رسد. طبق نقل دیگر اهل نوبه از شمال سودان بوده است. طبق برخی نقل‌ها ایشان کنیزی بودند که در خانه حکیمه خاتون عمه امام حسن عسکری(ع) تربیت شده بودند. بنابراین معلوم نیست واقعاً از میان مسحیان بوده است.
ب. سنت خداوند بر این است که هرکس شایستگی دارد، به مقامی مناسب و شایسته برسد، و در این زمینه نسب و مکان دخالتی ندارد. این که یک دختر مسیحی به این مقام برسد که بتواند مادر امام باشد، نشانه آن است که از نظر وجودی، دارای شایستگی بوده است و اینکه مسیحی زاده بوده است، عیبی ندارد.
ج. با توجه به اینکه عده بسیاری از مردم جهان مسیحی هستند، اگر بدانند امام زمان(ع) با آنان ارتباط خونی و خویشاوندی دارد، شاید باعث شود راحت‌تر آن بزرگوار را بپذیرند.

سوال : ۱-یکی از القاب امام زمان قائم است دلیل آن را ذکر کنید؟۲-علت نیاز به امام را بیان کنید؟

پاسخ : باسلام. ۱- قائم یعنی قیام کننده . که اشاره به قیام حضرت است و اینکه با قیام خویش عدل و داد را برجهان حکمفرما خواهند کرد ۲- آثار امام غائب :۱- امام واسطه ی فیض الهی است «بیمنه رزق الوری و بوجوده ثبتت الارض و السماء» ۲- اثر تربیتی : وجود امام ناظر آثار بزرگ تربیتی در مراعات دستورات الهی در مردم دارد ۳- انتفاع از دعا و عنایات حضرت در هدایت و نجات از گرفتاری ها ۴- دفع بلایا و خطرات و کید دشمنان. خود حضرت در نامه ای می فرمایند ما شما را به حال خود رها نکرده ایم اگر نبود عنایت ما هر آینه دشمنانتان شما را خرد و نابود می کردند ۵- حضور امام زنده در متن مردم (هر چند به صورت ناشناس) مایه ی امید و دلگرمی مؤمنان و کسانی است که با ایشان رابطه ی روحی و عاطفی دارند. ۶- حضور حضرت در جوامع (در طول دوره ی غیبت ) و نظارت حضرت بر آمد و شد حکومت ها و تحولات اجتماعی و کمبودها و نقصان ها و نقاط ضعف و قوت ملل و جوامع ، قبل از ظهور و قیام. مطالعه ی کتاب جستجو و گفتگو پیرامون امام مهدی / شهید سید محمد باقر صدر/ ترجمه ی مصطفی رحماندوست / انتشارات نبأ در این زمینه مفید است.

سوال : این سوال از سال پیش در ذهن من بوجود آمده و آن این است که : کنیه ی مولایم ابولقاسم است پس حضرت باید دارای همسر و اولادی باشند . آیا همین طور است که ایشان دارای فرزند و اولاد هستند و اگر هستند همسر و فرزندانشان نیز در غیبت به سر میبرند؟ و سوال دیگر اینکه برخی میگویند ولایت فقیه و مرجعیت علمی حتما باید با امام در ارتباط باشند و ایشان را ملاقات بفرمایند آیا چنین است؟

پاسخ : ۱- کنیه شبیه شهرت و نام خانوادگی است و هر فرزندی که متولد می شود از همان بدو تولد برایش کنیه می گذارند (برای محترمانه صدازدن است) لذا حتی کسی که عقیم است و فرزند ندارد نیز در زبان عربی دارای کنیه بوده است لذا صرف کنیه دلیل بر فرزند داشتن نیست. دلیل معتبری نداریم که ازدواج و فرزند داشتن ایشان را اثبات یا نفی کند . ممکن است همسرو فرزند آن حضرت به طور ناشناس در بین مردم باشند و حتی خود نیز از نسب خود اطلاع نداشته باشند و ممکن است که حضرت به خاطر امر غیبت که مصلحت بزرگی دارد ، ازدواج نکرده باشند و ممکن است ازدواج کرده باشند و اولاد نداشته باشند. به طور کلی صحبت از ازدواج آن حضرت و مسکن ایشان امری شخصی است و اثری در سعادت ما ندارد و وظیفه ما جلب رضایت آن حضرت است. خداوند به خاطر مصلحتی که عامل غیبت ایشان است خواسته که این امور مخفی بماند . ۲- خیر لزومی ندارد که در ارتباط مستقیم باشند و اساسا در دوره ی غیبت کبرا بنا بر ارتباط مستقیم و ملاقات نیست. بله در موارد خاص و اندکی چنین توفیقی حاصل می شود. بله بدون شک امام زمان به شیعیان خود و به ویژه به عالمانی که مرجعیت شیعه و زمام امر مسلمین را در نهایت اخلاص و صفا و پاکی بر عهده گرفته اند ، عنایت و توجه خاص دارند و هدایت ها ی ویژه ی آن حضرت شامل حال آنان میشود و اگر عنایات و کمک ها و هدایت های ایشان نباشد دشمنان ریشه ی شیعیان را خرد می کردند. بنابر این ارتباط مستقیم و ملاقات مستقیم لزومی ندارد اما ارتباط غیر مستقیم و عنایات و هدایتهای ویژه ی امام زمان حتما وجود و لزوم دارد.

سوال :مگه در حدیث جابر نیامده اسم مبارک آقا امام زمان محمد(ع) است پس چرا می گوییم امام مهدی(ع)؟

پاسخ : امامان نیز همچون سایر افراد عرب بوده اند که مرسوم بود نامی داشته باشند و به صفاتی مشهور می شدند که لقب آنها محسوس می گردید .
نام دوازدهمین امام (ع) محمد و یکی از القاب حضرت مهدی می باشد .

سوال : چرا نباید نام اصلی حضرت مهدی را به زبان اورد چرا در مفاتیح هم این طور نوشته م ح م د ؟

پاسخ : حرمت بردن نام حضرت تا زمان ظهور ایشان در محافل و مجالس به استناد به روایاتی است که در این زمینه وارد شده است اما برخی از علما آن را جایز دانسته اند و حرمت آن را مربوط به دوره خاصی از زمان دانسته اند .

سوال : برخی معتقدند که نام مَهدی معرب واژه مِهدی در زبان پارسی است.

پاسخ :
اصل واژه عربی می باشد به معنای “هدایت شده” که مَهدی تلفظ می گردد.

آیا نام حضرت مهدی (علیه السلام) در قرآن آمده است؟

قرآن کریم برای معرفی شخصیت های الهی گاهی نام آن ها را ذکر می کند و گاهی ویژگی ها را یادآور می شود، بدون ذکر نام آن ها. همان گونه که از میان صدو بیست و چهار هزار پیامبر الهی تنها نام حدود بیست و پنج نفر از آن ها در قرآن آمده، و نام دیگر پیامبران در قرآن نیامده است، و همان گونه که نام هیچ یک از امامان معصوم(علیهم السلام)در قرآن نیامده، نام مبارک امام زمان (علیه السلام) هم در قرآن نیامده است: از میان چهارده معصوم تنها نام پیامبر «محمد (صلی الله علیه وآله وسلم)» چهار بار در قرآن آمده است، آل عمران / ۱۴۴ ـ احزاب / ۴۰ ـ محمد / ۲ ـ فتح / ۲۹٫ اگر بنا بود نام امامی در قرآن بیاید، آمدن نام حضرت علی (علیه السلام) سزاوار بود. علت اصلی این که خداوند سبحان در قرآن کریم نام امامان معصوم(علیهم السلام)را ذکر نکرده است، خودش بهتر می داند، و شاید یکی از علت های آن جلوگیری از تحریف قرآن باشد. در عین حال که اسامی ائمه(علیهم السلام)در قرآن نیامده است، آیات فراوانی در خصوص حضرت علی (علیه السلام)، امام زمان (علیه السلام) و دیگر ائمه وجود دارد، که این آیات همراه با احادیثی که در تفسیر و تبیین آن ها وارد شده است، شخصیت امامان معصوم(علیهم السلام)را معرفی می کند، مانند آیات تبلیغ سوره ی مائده، آیه ۶۷٫ اکمال دین سوره ی مائده، آیه ۳٫ ولایت سوره ی مائده، آیه ۵۵٫ مباهله سوره ی آل عمران، آیه ۶۱٫ تطهیر سوره ی احزاب، آیه ۳۳٫ سوره ی هل اتی و … تشکیل حکومت جهانی که بعد از ظهور امام زمان (علیه السلام) خواهد بود. در آیات قرآن مطرح شده است. آیاتی از سوره ی توبه از وصف گسترش اسلام در سطح جهان نوید می دهد: «… هو الذی ارسل رسوله بالهدی و دین الحق لیظهر، علی الدین کله ولو کره المشرکون» سوره ی توبه، آیه ۳ و سوره صف، آیه ۹٫ مضمون این آیه ـ که پیشگویی گسترش و همه جانبه ی اسلام در سطح جهان است، ـ هنوز تحقق نیافته است، و وعده ی الهی صدق است و من اصدق من الله حدیثنا، نساء / ۸۷٫ و این در زمان حکومت جهانی حضرت مهدی (علیه السلام) تحقق خواهد یافت. خداوند سبحان در آیه ی دیگری می فرماید: «ولقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون»،انبیاء / ۱۰۵٫ ما پس از ذکر، در زبور نوشتیم که بندگان شایسته ی من وارث زمین خواهند بود. وعده ی مندرج در این آیه هم هنوز تحقق نیافته، و این وعده اشاره به تشکیل حکومت جهانی حضرت مهدی (علیه السلام)است. آیات دیگری هم پیرامون حکومت جهانی امام زمان (علیه السلام) در قرآن هست، مانند آیه ۵۵ / نور و آیه ۵ / قصص. آیا تنها ذکر نام مهدی (علیه السلام) دردی را دوا می کند؟ آیا اگر نام حضرت در قرآن برده می شد، امکان نداشت در طول تاریخ، شیادان و افراد شهرت طلب از آن سوء استفاده نکنند، یا افرادی روی غرض های خاص، وجود حضرت را انکار نمایند؟ تجربه ی تاریخی نشان داده است که اگر هم در قرآن صراحتاً نام حضرت برده می شد، باز در طول تاریخ، شیادان و مدعیان دروغین مهدویت پیدا می شدند و نام خود را امام زمان و مهدی موعود می گذاشتند، تا از آب گل آلود ماهی بگیرند و از نام او و انتظار مردم استفاده ی نادرست کنند، مگر خدا نام پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) را در انجیل نبرده است؟ ولی گروه های مغرض، از آن بهره برداری ناجوانمردانه کردند. بنابراین، مسأله ی مهم، بیان ویژگی های دیگر حضرت است تا افراد آگاه با شناخت آن ها، مهدی واقعی را از مدعیان دروغین مهدویت باز شناسند.

سوال : نام مادر امام زمان چیست وملیت آن چیست؟

پاسخ : نام معروف ایشان نرجس (نرگس) است. و از اهالی روم باستان و ازنوادگان شمعون وصی حضرت عیسی می باشند. نامهای دیگر ایشان : سوسن ، ریحانه ، صیقل ، حکیمه ، مریم ، خمط می باشد. (دادگستر جهان/ابراهیم امینی)

سوال : آیا در زمان حال می توان اسم واقعی امام زمان را برد؟

پاسخ : برخی با استناد به روایاتی که در این زمینه وارد شده است قائل به حرمت نام بردن شده اند. قائلین به حرمت وجوهی را در فلسفه و حکمت این منع ذکر کرده اند از جمله اینکه نام امام زمان(عج) هم نام پیامبر(ص) است و اگر نام امام زمان(عج) برده شود دستاویزی برای مسیحیان خواهد شد که پیامبر موعود در انجیل هنوز ظهور نکرده است و باقی ماندن بر شریعت مسیح را برای خود توجیه می‏کنند. اما برخی از علما آن را جایز دانسته اند و نهی آن را یا مربوط به دوره ی زمانی خاص دانسته اند و یا حمل بر کراهت کرده اند.

سوال : نام مقدس حضرت مهدی (عج) در کتاب مقدس انجیل چیست؟

پاسخ : در موارد زیادی از اناجیل سخن از نجات دهنده ی انسانها در آخر الزمان با اشارات و تعابیری رمز گونه آمده است اما نامی برده نشده است . انجیل لوقا باب ?? فقره ?? تا?? ؛ انجیل مرقس باب ?? فقره ? ؛ انجیل متی باب ?? فقره ؟؟